Yalnızlık şiirleri

 
Adına aşk diyordum.
beni üzsende yinede seni seviyordum.
gitsende arkana bakmadan...
hala senin hayalinle yaşıyordum.

oysa;
ben sensiz yol alamasam da,
sen başka kollarda yolu yarılıyordun.
Senden uzakta fark etmesende seni izliyor
Yüreğimin acısını göz yaşlarımla teselli ediyordum.
Kızıyordum kendime soranlara
sevmiyorum desemde,
yüreğim uğrunda ölüme hazırdı bile.

Ben ki;
yalnızlık girdabında kaybolurken
yüreğini adayan tek sen oldun
Ve ben;
zifiri gecelerde yolumu kaybetmiş,
Işığım tükenmiş, içimde kopan
fırtınalarla ölesiye şavaşırken,
karanlığıma hep umut ışığı oldun,
Hayatıma bir güneş gibi doğdun ..

Oysa;
Güneşli değildir hep gönül bahçem...
Gök gürültülü, sağanak yağmurların ıslattığı,
üzerinde şimşeklerin çaktığı,
Yıldırımların düştüğü de oluyordu ara sıra.
Ama her şeye rağmen gönül bahçeme
gelecek baharlara tekrar açsınlar diye
Umut çiçekleri ekiyor, yüreğimde var olan
sevginle suluyordum,

Acılar bende kalsada,
biliyordum ki;
Sevginin kendisi ebedidir ve yazdıklarım
içimdeki kasırgaların sana haykırışıdır.
Sen duymak istemesende yüreğimin
feryadıdır..
özlemlerinden yandıkça çölleşir yüreğim
hasretin kora çevirir beni, düşündükçe
hırçınlaşır bedenim özler her an seni,
Çünkü sen benim kurduğum en güzel hayaldin
Şimdi ise hayal kırıklığım ...
   
 

Başlık: Yalnızlık şiirleri

Yorum bulunamadı.

Yeni yorum